راست می گفت رباینده اشیاء روزی صبر میلیاردیم از جلگه ی تحمل بیرون خواهد زد و حالا چه زود در سده ای دیگر ذره ای اعتماد ندارم از آنچه داشتیم چه حالی ست مرا جغرافیای شعرم پرنیان اکنونش را می بافد بر قامت بلند آزادی تا آواز های دم فروبسته ای که صاحبان شان نوبتی همدیگر را گم کرده اند از چاهسار خرافات بیرون بزنند چه حس فربهی به من دست داده است در ایمانی نوین دنیا در منظرم معنایی بس گسترده تر دارد از آنچه اندیشه خواران حرفه ای می گویند درد کوچکی نیست اینجیونرها دیگر بار می خواهند تغییر کاربریم بدهند اما حالا خودم هستم و با دلی هزار پله بر آنچه می سرایم می بالم گوش نخواهم سپرد به وعده هایی که به کوچه های سر بالایی شب منتهی می شود علیرضا پیری زنده دل ( هامون زاد )
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت